анаа апарар жол актеры
«Анаға апарар жол» фильмінің түсірілімдері қалай өтті
«Анаға апарар жол» фильмінің кейіпкерлері режиссер Ақан Сатаевпен және продюсер Әлия Назарбаевамен бірге
Соғыс қойылымдарының түсірілімі Минскіде өтті. Ол жақта картинаның басты 30 ұрыс қойылымы түсірілді.
Жаппай эпизодтарға 500-ден аса жігіт қатыстырылды, олардың арасында каскадерлар мен ТЖМ қызметкерлері бар
Фильм түсірілімінде. © Айжан Түгелбаева
Фильм түсірілімінде. © Айжан Түгелбаева
Фильм түсірілімінде. © Айжан Түгелбаева
Картина продюсері Арман Әсенов
Трюктермен жұмыс істеуге ресейлік белгілі каскадер Валерий Деркач қатыстырылды
Актерлер Әділ Ахметов пен Нұржан Садыбеков
Қоюшы-оператор Хасан Қыдырәлиев.
Пиротехниканың көмегімен түсірілген бір қойылымның дайындығы бірнеше сағатқа созылып, бір дубльмен түсірілді
Актерлерге оңай болған жоқ
Актерлер түсірілім арасындағы үзілісте демалып жатыр
Ананың ролінде театр және кино актрисасы Алтынай Нөкербек ойнады. «Анаға апарар жол» фильмінде ол ұлының туған сәтінен бастап өзінің қартайған шағына дейінгі кезеңдерді гримның көмегімен сомдады
Әділ Ахметов Алматы облысындағы түсірілімде
Фильм тарихи түрлі кезеңдерді қамтыған, ол сол үшін де 4 айға жуық уақыт түсірілді
Басты рольді сомдаған актер Әділ Ахметов
Жолдан мынадай деректемелерді кездестіруге болды
Түсірілім таңертең ерте басталып, кешке дейін жалғасты
Сақ болыңыз, камера!
Ұрыс қойылымдарының түсірілімі мамыр айында өтті, сондықтан алаңда аптап ыстық болған жоқ
Көпшілік көріністерінің түсіріліміне кәсіби емес актерлер қатыстырылды
Тарихи картинаның соңғы кадрлары Алматы облысындағы «Шамалған» станциясында түсірілді
Отандық «Анаға апарар жол» туындысы «Орталық Азияның үздік фильмі» атанды
ҚР Мәдениет және спорт министрлігінің тапсырысы бойынша Ш.Айманов атындағы «Қазақфильм» АҚ пен «Новый мир» ЖШС-нің қатысуымен түсірілген «Анаға апарар жол» фильмі Бішкекте өткен «Ақ Ілбіріс» атты VI ұлттық киножүлдесінде «Орталық Азияның үздік фильмі» атанды.
Бас продюсер Әлия Назарбаева мен режиссер Ақан Сатаевтың бірлесіп шығарған «Анаға апарар жол» атты туындысы «Орталық Азияның үздік фильмі», «Орталық Азияның үздік актері» (актер Әділ Ахметов үміткер), «Орталық Азияның үздік актрисасы» (актриса Алтынай Нөгербек үміткер) номинациялары бойынша бақ сынады. Сондай-ақ, осы жүлделерге Өзбекстан мен Тәжікстанның картиналары да ұсынылған болатын.
Ұлттық жүлдені режиссер Ақан Сатаевқа қырғыздың кинорежиссері, Қырғызстан Республикасының халық артисі, аталған премияның құрылтайшыларының бірі Артықбай Сүйіндіков және Лос-Анжелестегі азиялық кинофестивальдің үйлестірушісі Әсел Шерниязова табыстады.
Фильм өмірдің ауыртпалығына төтеп берген, қиын қыстау күндері сұрапыл соғыстың мехнатын көрген басты кейіпкердің тағдырын баяндайды. Бұл кинотуынды ананың перзентіне деген шексіз махаббаты туралы, перзентінің Отанына деген адалдығы жайлы. Аталған кинотуынды 38-ші Халықаралық Мәскеу кинофестивалінде және «Еуразиялық көпір» атты фестивальде Бас жүлдені иеленсе, актриса Алтынай Нөгербек «Үздік әйел адам рөлі» номинациясында жеңіске жетті. Одан бөлек, бұл туынды биыл Қазақстан киносыншылар ассоциациясы ұйымдастырған «Сыншылар таңдауы» жүлдесінде үш бірдей жүлдені иемденді. Атап айтсақ, «Ең үздік актриса» болып Алтынай Нөгербек және «Екінші пландағы үздік актриса» болып Аружан Жазылбекова танылды. Ал «Фильмге жазылған үздік музыка» номинациясын фильмнің композиторлары Әлім Заиров пен Роман Вишневский еншіледі.
2012 жылы Қырғызстанның танымал кинематографистері ұйымдастырған «Ақ Ілбіріс» атты тұңғыш ұлттық киножүлдесі – өткен жылдың үздік фильмдерін анықтайтын елеулі іс-шара. Киножүлде Қырғызстанның кинематографистер одағы, «Айтыш» қоғамдық ұйымы және Қырғызстан Республикасының кино дамыту қоры қолдауымен өтеді. «Орталық Азияның үздік фильмі» номинациясы 2010 жылы алғаш табысталған екен.
Фильм туралы: Фильмнің желісі қазақ халқының ХХ ғасырда бастан кешкен күрделі тарихи кезеңдерден құрылған, атап айтсақ, күштеп жүргізілген ұжымдастыру науқаны, ұлттың басына түскен ұлы трагедия – жұт (ашаршылық), Ұлы Отан соғысы және соғыстан кейінгі бейнетті жылдар. Фильм өмірдің ауыртпашылығына төтеп берген, қиын қыстау күндері сұрапыл соғыстың мехнатын көрген, жат елде тұтқында болған Ілияс есімді жігіттің тағдырын баяндайды. Бөтен жерде айдауда жүрсе де, жат елдің зорлық-зомбылығын көріп, қиянатын кешсе де, жалғыздықтың тауқыметін тартса да, бас қаһарман атажұртын аңсап, анасын сағынып, туған жеріне оралатынына ешқашан күмәнданбайды.
Өндіруші: Шәкен Айманов атындағы «Қазақфильм» АҚ, «Новый мир» Продакшн» ЖШС қатысуымен.
Жанр ы : тарихи драма
Режиссер і : Ақан Сатаев
С ценари й авторы : Тимур Жақсылықов
Қоюшы операторы : Хасан Қыдырәлиев
Қоюшы суретші : Назира Байбекова, Лариса Решетова
Рөлдерде : Әділ Ахметов, Аружан Жазылбекова, Алтынай Нөгербек, Азамат Сатыбалды және т.б.
Анықтама: Ш. Айманов атындағы «Қазақфильм» АҚ – Көркем, деректі, анимациялық кино өндірісі мен өндірістен кейінгі кезеңде тұрған өнімдермен (оның ішінде монтаждау, дыбыстау, т.б.) айналысатын Қазақстандағы негізгі кинокомпания. Ш.Айманов атындағы «Қазақфильм» киностудиясының тарихы 1934 жылдан бастау алады, дәл осы жылы Алматы кинохроника студиясы құрылды, ал 1941 жылы Алматы көркем фильмдер студиясы деп өзгертіліп, киностудияның өндірістік негізі барынша нығая түсті. 1941 жылы 15 қарашада Алматы киностудиясы Қазақстанға эвакуацияланған «Мосфильм және «Ленфильм» киностудияларымен бірлесіп, Бірлескен Орталық киностудия болып қайта құрылып, Алматыда 1944 жылғы дейін жұмыс істеді. Соғыс жылдары кезеңінде отандық көркем фильмдердің 80 пайызын аталған Орталық киностудия шығарды. 1960 жылы «Қазақфильм» атауына ие болды. 1984 жылы киностудияға ұлттық кинематогрфияның көрнекті қайраткері Шәкен Аймановтың есімі берілді.
«Анаға апарар жол» Орталық Азияда үздік фильм атанды 17 сәуір 2017, 12:38
Бас продюсер Әлия Назарбаева мен режиссер Ақан Сатаевтың бірлесіп шығарған «Анаға апарар жол» атты туындысы үш номинация бойынша, атап айтсақ, «Орталық Азияның үздік фильмі», «Орталық Азияның үздік актері» (актер Әділ Ахметов үміткер), «Орталық Азияның үздік актрисасы» (актриса Алтынай Нөгербек үміткер) номинациялары бойынша қатысты. Сондай-ақ, осы жүлделерге Өзбекстан мен Тәжікстанның картиналары да ұсынылған болатын.
Ұлттық жүлдені режиссер Ақан Сатаевқа қырғыздың кинорежиссері, Қырғызстан Республикасының халық артисі, аталмыш премияның құрылтайшыларының бірі Артықбай Сүйіндіков және Лос-Анжелестегі азиялық кинофестивалінің үйлестірушісі Әсел Шерниязова табыстады.
2012 жылы Қырғызстанның танымал кинематографистері ұйымдастырған «Ақ Ілбіріс» атты тұңғыш ұлттық киножүлдесі өткен жылдың үздік фильмдерін анықтайтын елеулі іс-шара. Киножүлде Қырғызстанның кинематографистер одағы, «Айтыш» қоғамдық ұйымы және Қырғызстан Республикасының кино дамыту қоры қолдауымен марапатталады. «Орталық Азияның үздік фильмі» номинациясы 2010 жылы алғаш табысталған екен.
Айта кетейік, фильмнің желісі қазақ халқының ХХ ғасырда бастан кешкен күрделі тарихи кезеңдерден құрылған, атап айтсақ, күштеп жүргізілген ұжымдастыру науқаны, ұлттың басына түскен ұлы трагедия – жұт (ашаршылық), Ұлы Отан соғысы және соғыстан кейінгі бейнетті жылдар. Фильм өмірдің ауртпашылығына төтеп берген, қиын қыстау күндері сұрапыл соғыстың мехнатын көрген, жат елде тұтқында болған Ілияс есімді жігіттің тағдырын баяндайды. Бөтен жерде айдауда жүрсе де, жат елдің зорлық-зомбылығын көріп, қиянатын кешсе де, жалғыздықтың тауқіметін тартса да, бас Қаһарман атажұртын аңсап, анасын сағынып, туған жеріне оралатынына ешқашан күманданбайды.
Ақан Сатаевтың «Анаға апарар жол» фильмі: құштарлықпен пен құлай берілу
Қарқын ала бастаған XII Халықаралық «Евразия» кинофестивалі аясында Ақан Сатаевтың «Анаға апарар жол» картинасының көрсметілімі болды. картина қазақстандық прокатқа 29 қыркүйектен бастап шықты. Тарихии драманың бас продюсері Әлия Назарбаева, сценарийді жазған Тимур Жақсылықов, қоюшы-оператор Сатаевтығ ескі танысы Хасан Кыдырәлиев, басты рөлдерге Әділ Ахметов, Аружан Джазильбекова, Алтынай Нөгербек түсті.
«Анаға апарар жол» – «Аманат», «Жаужүрек мың бала», «Көшпенділер», «Моңғол», тіпті тамыры тереңге кеткен біздің ең алғашқы тарихи фильміміз «Амангелді» секілді қазақстандық тарихи кинолардың дәстүрін жалғаған үлкен кино. Ұзақтығы екі сағаттық фильмге бүкіл XX ғасыр ыйып кеткендей. Сюжет өткен жүзжылдықтағы барлық кезеңдерді, біздің таризымызды қамтиды. Картинаның жалпы фабуласы осындай. Өткен ғасырдың алғашқы жылдары Ілияс (Әділ Ахметовтың орындауында) атты бала анасынан ажырап қалады. Тағдыр оларды бір-бірінен ажыратып, әр жаққа лақтыра,ы жер шарын айналдырады. Олар бір-бірін іздеп бармаған жерлері, баспаған таулары қалмайды, сөйтіп жүріп түрлі оқиғаларға тап болады, өмірдің түрлі кездергілерінен өтеді. Ал сол кезеңде халқымыздың басынан кешпеген қиындығы жоқ, аштықты да, соғысты да, ұжымдастырудың қиындығын да, абақтының азабын да тартты. біздің елімізді, Кеңес одағын, одан кейін тіпті бар әлемді түрлі қиындықтар жайлады, планетаараоық қақтығыстар болды, әлеуеттік катаклизмалардан адамдар абден арықты. Осындай оқиғалардың ішінде біз қарапайым қазақтың баласы Ілия атты кейіпкермен бірге тыныстап, бірге өмір сүреміз. Оны тағдыр қандай сынға алса да, ол өзнің анасы мен (Алтынай Нөгербек) ғашығына (Аружан Джазильбекова) деген махаббаттың, үміт пен сенімінің нәзік жібін үзген емес.
Кейбір көріністердің масштабы тағ қалдырады. Мысалы, соғыспен байланысты сәттер қорқынышпен қатар таңғалыс сезімі пайда болады: ұщақтар ұшып жатыр, бомбалар жарылып жатыр, айналаның бірі суша аққан қан, лас, осының бәрін көріп отырғанда ерекше әсер аласың. Кеңестік кезеңдегі шындықты көз алдыңа әкеледі. Фильмді көріп отырған кезде мағынасын барынша тереңдете түсуге тырысқаны байқалып тұрады. Кейде мұндайдың өзі керек шығар, өйткені бұл патриотизмді сезінуге мүмкіндік береді. Онсыз болмайды. Сондықтан мақсатқа жету үшін талғамды, мазмұны үшін фоорманы, өз елің үшін мақтаныш сезімі үшін ұстамдылықты құрбан етуге тура келеді. Фильмнің басты мақсатырының бірі өзіміз өмір с.үріп жатқан жиырма бірінші ғасырдың қадірін түсіну үшін жиырмасыншы ғасырдағы бар қиындықтарды көрсту болған сияқты. Егер солай болса, тапсырма орындалған.
Фильмнің тарихи бағыты қаншалықты терең болса, интеллектуалдық тұрғыдан соншалықты жалаңдау. Сюжет бір сыдырғы, біреу ғана, ешқандай метафоралармен бекітілмеген, символдар, архетиптер жоқ, терең мифологияға негізделмеген. Фразалар қарапайым фраза болып қалады. характерлер біржақты, кейіпкердің кейіптері мүлде өзгермейді. біреулер үшін бұл сценарийдың кемшілігі, енді біреулер үшін артықшылығы болуы мүмкін.
Картина амбивалентті. барлық деңгейде:
— Талғам- метафоралық тілмен айтсақ, фильмдегі құштарлық құлай берілуге ұласып кетеді. Кейде Сатаев өзінің кино саласындағы бар білімін кқөрсетемін деп асыра сілтеп жібереді. Кей тұстарында фильм есеп беру үшін түсірілгендей әсер қалдырып, ондағы эмоция бәсеңдейді. Бір жағынан бұл да жөн шығар, халықтың алдында есеп беріп тұрған да дұрыс. Өйткені жауапкершілік басым болады.
«Анаға апарар жол» – күрделі, көпқырлы фильм. бұл фильмге өз патритоттығыңды, талғамыңды, сезімің мен танымыңды тексеріп көру үшін де барып көруге тұрарлық. о сходить хотя бы ради того, чтобы проверить на прочность свой патриотизм, вкус, чувства и моральные установки.
Әсия Бағдәулетқызы. «Анаға апарар жол»
Өткен ғасыр қазақ халқын сынауындай-ақ сынапты. Алдымен, ақ пен қызыл, бай мен кедей болып жіктеліп, аға мен іні, әке мен бала бір-біріне қару алып шауыпты. Содан соң аз ғана қазақ сайын далаға сыйыса алмай, дүниенің төрт бұрышына бытырап жан сауғалапты. Елде қалған боздағын сатқан, атқан, қудалаған. Алдындағы малын сыпырып алып, аядай ауылдарында аш-жалаңаш теңселтіп, қырып салған. Енді ес жидым дегенде соғыс басталған. Тағы сол қазақ, толарсақтан қан кешіп жүріп орыс пен украинның жері үшін жан тапсырған. Ал, одан кейін… Медаль тағып аман келгендердің бәрі шүбәсіз қаһарман емес еді. Жазықсыз қуғын соғыстан кейін де жалғасқан. Өйткені, кеңестер елінде білімді болу, текті болу қауіпті еді.
«Анаға апарар жол» кешегі, бірақ, бүгін ұмытыла бастаған тарихты бұқараға баяндап береді. Бастауыш сыныптарда «мазмұндама» деген тапсырма болушы еді. Бұл фильм ХХ ғасыр тарихына берілген сондай мазмұндамаға ұқсайды. Тіпті, мектеп бағдарламасында тарих пәніне қосымша ретінде қолданылса артық емес. Біз мұнымен фильмнің бағасын кеміткелі отырған жоқпыз. Жай ғана, аталған дүние қай ракурста құнды екенін айтқымыз келеді. Ақан Сатаевтың тарихқа сондай бүтіндікпен қарай алғаны қуантады.
Фильмді алғаш рет ресми премьерасына дейін бірінші наурызда, Алғыс күніндегі жабық көрсетілімде көрдік. Шынында да, кинодан кейін Сатаев таспалаған нәубеттің бәрін бастан кешкен, замана тосқан зауалдың бәрін «қыңқ» демей көтерген ата-әжелерімізге тізерлеп тұрып алғыс айтқың келеді. Өмірге шағыну, еліңді жамандау сәнді ғой бүгін, бірақ «Анаға апарар жолдан» кейін бір ғасыр бұрын емес, дәл осы кезеңде туылған біздің буын қаншалықты бақытты екенін түйсінер едіңіз.
Сондықтан да, бұл туындының жылдың ең айтулы премьерасы, мүмкін, тіпті Тәуелсіздік жылдары түсірілген ең маңызды фильмдердің бірі ретінде танылуы орынды. Бұған дейін аталған тарихи кезеңдер туралы «Аманай мен Заманай», «Жерұйық», «Жат», «Аманат», «Көшбасшы жолы» сияқты фильмдер болды, бірақ, ғасыр тауқыметтерін неғұрлым толық сыйдыра білген отандық туындының бірі осы «Жол» болды. Құлашты, құшағы кең шығарма, біз күтпеген бүтіндікпен ғасыр оқиғаларының бәрін қамтиды.
Алдымен, бас кейіпкерлер Ана мен Бала. Демек, Ана – Отан, Атамекен, туған жер. Бала – перзент, халық, қазақ. Анасына асыққан Ілияс арқылы туған жерге байланған қазақ туралы айтады. Екеуінің басындағы талайлы тағдыр қатар өріледі, параллель сипатталады. Сол арқылы бүтін бір дәуірдің портреті шығады. Фильм бірнеше тарихи кезеңге бөлінген.
Алғашқысы. Жиырмасыншы жылдар. Мұқан мен Мәриямның отбасында (Е.Дайыров, А.Нөгербекова) ұл бала дүниеге келеді. «Мынандай боранды күнде дүниеге келген бала мінезді болады». Ілияс ес біліп қалғанда, олардың отбасына Мұқанның ағасы Лұқпан (Б.Айтжанов) қонақ болады. Әке мен ағаның әңгімесінен елдің жайы белгілі. Хамит (А.Сатыбалды) селсовет болып сайланған, халықты колхоздастырып жатыр, Ерсайын бай (Б.Әбділманов) шекара аспақ. «Хамит кім, Ерсайын кім? Жұт кезінде халықты аштықтан аман алып қалған Ерсайын емес пе еді?» дейді аға. «Халықтан бөлініп қайда барамыз» дейді іні. Келесі бір көріністерде Ерсайын, колхозға деп кәмпескеленген малын қайтып алуға келеді. Аға мен іні бір-біріне қарсы шығады. Оқ атылады, іні қаза болады. Екеуі де ер еді. Екеуінде де кінә жоқ. Кінәрат заманда ғана.
Екінші кезең. Елдегі аштық. Шетелдегі көші-қон. Ерсайындар жан сауғалап кетпепті, жұртта қалса қойдан жуас жұртты қандай болашақ күтіп тұрғанын біліп кеткен екен. «Индустриаландыру қандай бағамен келгенін Мәриям білетін еді» дейді авторлық дауыс. Ерсайын да білген. Қызыл террордың қайда апаратынын болжаған. Олар шетел асқанда да ешкім бал жағып күтіп отырмапты. Бір үзім нан үшін ауыр еңбек еткен. Ал, ауылда аштық жайлаған. Мұғалім Жансейітті (А.Сейтметов), сол кездегі кез келген көзі ашық азаматты сияқты, жазықсыз атып тастайды. Жансейіттің әйелі, ол көз жұмады. Жалғыз қалған Мәриям олардың қызы Үмітті бауырына басады. Шынында да барынан айырылған елдің үміттен басқа ештеңесі қалмап еді.
Үшінші кезең. Ілияс, Украина. Мәриям, қала. Төртінші кезең. Соғыс. Бесінші кезең. Соғыстан кейінгі жылдар. Соңы.
Соның бәрінде бас кейіпкер Ілияс азаматтық абыройын биік ұстайды. Дір еткенін көрмейсің. Бала кезінде қыздың намысын қорғайды. Көш кезінде әскерлердің келе жатқанынан белгі береді. Түркияда жеңгесіне көмектеседі. Украинада Мишаны қорғайды. Соғыста ерлік көрсетеді. Қайтар жолда бұрынғы ұстазы, Давид Шломовичті қорғайды. Айдауда әлсіз түрмелесін қорғайды. Ылғи да өзгені қорғаймын деп, өзі бәлеге қалады. Бірақ, өмір үшін, жақсылық үшін күресе береді. Оның бір ғана кемшілігі бар. Ол – кемшілігінің жоқтығы. Киноны голливудтық өлшеммен бағалайтын көрерменді бас кейіпкерлердің ертегі батырындай болғаны тосылтуы мүмкін. Кемшілігі жоқ. Кеңес кезіндегі оқулықтардың бетінен түсе қалғандай. Бірақ, қалай да Әділ Ахметовпен бірге экранымызға «жаным арымның садағасы» дейтін адамгершілік оралды. Жылтыр бет жігіттер қаптаған уақытта Әділ Ахметовтің қазақылық пен азаматтықтың белгісіндей болып киномызға келгені қуантады.
Алтынай Нөгербекованы көр-генде «Әмина Өмірзақова өлмепті» дедік. Өмірзақова тіріліп келмесе де, ұлы актриса сомдаған кесек-кесек аналар образының елесін көрдік. Әсіресе, Мәриямның (А.Нөгербекова) Ілиясты әкеткендегі «Қайтарыңдар баламды!» деп шырылдағаны естен кетпейді. Немесе намаз оқып отырып Алладан дұға тілейтін сәтін еске алыңыз.
Алтынай Нөгербекова Ілиясты босанатын алғашқы көріністен баласын құшақтап отыра кететін соңғы көрінісіне дейін ақылды көздерімен, жүзінен төгілген мейірімімен фильмді жылытып тұрды. Оның бәрімізге балалық шақтан таныс сияқты көрінетін бет-әлпеті, ішкі жарығы бар қой көздері осы рөлге құйып қойғандай және оған қоса, кәсіпқой маман ретінде рөлін сезіну қабілеті таң қалдырады. Оның Мәриям болып күйзелуі мен қайғыруы, үміттенуі мен шаттануы, момындығы мен қайсарлығы біз білетін қазақ әйелінің идеалын еске түсіреді. Гримердің жоқтығынан жас қызға ересек актрисаның даусын салып-ақ «қартайтып» жүрміз ғой. Сол өлшеммен алғанда Алтынайдың «қартаюы» толық сенімді болмаса да, осыған дейінгі кинолардан тәуірлеу шығыпты. Аружан Жазылбековадан қазақ қызына тән нәзіктік пен тазалықты байқадық. Ол аса эмоционалды емес, бірақ, ең бір шешуші тұстарда бетін көлегейлей алады. Орамал, ақжайма ол үшін «жұмыс істейді». Берік Айтжанов, Болат Әбділмановтар бостандығын биік қойған батыр қазақтардың рөлін сомдады. Аға мен іні, Лұқпан (Б.Айтжанов) мен Ілиястың арасындағы үнсіз қақтығыстар да қызықты. Және көбінде көздері шешен Берік Айтжановтың арқасында. Ол Ілиясты желкесінен алып, атының алдына салғанда, баланы анасынан айырған озбырлықты емес, «менің қаным» деген туыстық жауапкершілікті көресіз. Ол Ілиясты пароходқа отырғызып, жыртық шалбарымен қол бұлғап тұрғанда қимастық пен тозып кеткен азаматтық абыройды көресіз. Болат Әбділмановтың даусындағы театралды драматизм бұл кинода жарасымды. Эпизодтағы (Е.Дайыров, А.Сатыбалды, Н.Сәдібеков, т.б.), массовкадағы кейіпкерлер де барынша шынайы, фильм атмосферасынан шығып кетіп жатқан жоқ.
Осыған дейін де Тимур Жақсылықов жазған «Жаужүрек мың баланың» тілінде кедір-бұдырлықтар көп еді, «Анаға апарар жолда» сценарист қазақша еркін көсіледі. Табиғи да шынайы. Режиссерлік тұрғыда фильмнің «қалай» емес, «нені» айтып отырғаны маңыздырақ болып тұр. «Анаға апарар жол» күрделі кезеңнің оқиғаларын ойпаң-тойпаңсыз, нанымды баяндап шығуға жарап тұр, сол үшін де рахмет. Әсіресе, шайқаста пиротехниканы барынша пайдаланған эпизод («Қатардағы Рейнді құтқару»), көрермен үшін қызық болды. Басқа кезеңдерде де, детальдарға барынша мән берілген. Әсіресе, қағаз, анықтама, қол қою… ірі планда жиі көрсетіледі. Арыздар мен қаулылардың заманы болған кеңес дәуірінің символы болуға жарап тұр. Фильмде көбінесе салқын түстер пайдаланылады, сол заманның мінезіне сілтеме деп түсіндік. Қазақ жері де жайнап тұрған жасыл желек емес, ашаршылықты көрген, қуғын-сүргінді өткеріп жатқан құнарсыз, бақытсыз дала болып көрсетіледі. Тасты жарып шыққан гүл – фильмдегі ең басты образдың бірі. Бұл – Ілиястың, не оның шешесінің ғана сипаты емес. Бұл – бүкіл қазақ халқының сипаты. Дүние қандай қатыгез, қатал болса да, өмірді сүйген, тазалығынан, аңқылдақтығынан ажырамаған елдің сипаты. Техникалық тұрғыда мұнда бәрі де есептелген. Жоғарыда айтқандай, қазақ киносында сирек кездесетін құбылыс – гримерлердің жұмысы бар. Арнайы әсерлер, визуалдық эффектілер, монтаж, композиторлық, операторлық жұмыс – бәрі де көңіл толатын деңгейде.
Не керек, Сатаев бірнеше салмақсыз жобаларынан кейін шындап кіріссе ел сүйсінтетін шығарма түсіре алатынын көрсеткен сияқты. Бұл – ана мен баланың арасындағы таусылмайтын, түгесілмейтін, ештеңеге мойынсұнбай, жақсылықтан үміттенетін сағыныш туралы фильм. Бұл – қазақ баласын туған жерімен жалғап тұрған қасиетті байланысты көзге көрсете білген кино. Бұл – қандай қиындық көрсе де адамгершіліктен қия баспаған, азаматтық арына көлеңке түсірмеген Ілияс образы арқылы аға буынға деген біздің ұрпақтың тағзымы. Сондықтан, «Анаға апарар жол» үлкен табыс, ұлттық таным, тарихи санамыздың оянуына қосылған сүбелі үлес деп түсіну ләзім. Ақан Сатаевтың гуманистік манифесі, азаматтық лебізі деп қабылдауға да болады.